دلم را بسته بندی کردم و گذاشتم روی طاقچه

از بس بهانه ی تو را می گرفت کلافه ام کرده بود

به خیالم کمی آرام میگیرد اگر کم محلی اش کنم

اما زهی خیال باطل !

امروز که سراغش رفتم دیدم لبهایش را تکان میدهد

گوشم را نزدیک دهانش بردم

ذکر تو را گرفته بود ...

طفلکی به ماهی ای می مانست که از حوض آبی بیرون افتاده باشد تقلا می کرد

تاب نگاه کردنش را نداشتم

دو دستی دلم را برداشتم و بوسیدم و سر جایش گذاشتم

هیچ جا خانه ی آدم نمی شود